‘Vroeger was alles beter’
Ik moest altijd glimlachen als mijn opa (1914) dat tegen mij zei. Hij doelde dan bijvoorbeeld op de gezelligheid thuis; het gezamenlijk muziek maken met vrienden. Mijn opa op de mandoline; het raam open zodat de straat kon meeluisteren. Televisie, laat staan internet, was er niet.
Zonder ‘m te plagen over de twee oorlogen die hij had meegemaakt, was ik het niet met hem eens. Want in wat een weelde leven wij qua muziek. Zelf muziek maken, luisteren via Spotify of een concert bezoeken. Je kunt er dagen mee vullen.
Toch begin ik op een bepaald punt op hem te lijken. Was de muziek uit mijn jeugd niet gewoon beter? Ik hoor het me regelmatig zeggen tegen m’n kinderen en jongere collega’s. Worden we niet doodgegooid met hitjes die puur vanuit commercie geschreven zijn en alleen nog ingezongen worden door goodlooking jongens of meiden die nog nooit een instrument hebben vastgehouden of een noot op papier hebben gezet?
Uiteraard: over smaak valt niet te twisten. En er wordt natuurlijk nog steeds veel goede muziek gemaakt. Maar toch. De authenticiteit en kwaliteit van bands als Pink Floyd, The Beatles, Dire Straits, Queen en U2, die nog zelf schreven, speelden en zongen is ongeëvenaard.
Dat ik niet de enige ben die graag naar muziek uit de vorige eeuw luistert, blijkt wel uit het aanbod en dus ook de vraag. De revival van coverbands neemt toe. En waar een coverband in het verleden nog wel eens als tweederangs werd gezien – want waarom schrijven ze niet zelf ? – is de kwaliteit van sommigen echt magistraal. Kijk bijvoorbeeld eens wat The Analogues doen. De komende maand spelen maar liefst twee gerenommeerde coverbands in het Zaantheater: The Bootleg Beach Boys en The Simon & Garfunkel Story. En als je meer wilt weten over Zaanse popbands uit de jaren ’60, regel dan snel je kaartjes bij Filmtheater De Fabriek.
Onno Lassooy
