(On)Zin in Zen
Ik ben een nuchtere Zaankanter. Hoewel opgevoed door een moeder die paragnost is – of zegt te zijn – en gediplomeerd hypnotherapeut, ben ik door de jaren heen steeds minder gaan geloven in alles wat niet wetenschappelijk is. Ik heb in mijn jongere jaren heel wat boeken van uitgeverij AnkhHermes gelezen en al zoekende naar een ‘hoger bewustzijn’ regelmatig de lotushouding aangenomen. Maar naarmate ik ouder – en wijzer? – word, kan ik echter steeds minder met, laat ik het maar ‘spiritualiteit’ noemen.
Misschien moet ik meer op blote voeten door de ochtenddauw wandelen en opnieuw contact maken met mijn innerlijke zelf… zou een ‘ingewijde’ zeggen. Nee, zonder gekheid, ik geloof absoluut dat mindfulness, yoga en meditatie je veel rust geven en dat je daardoor prettiger in het leven staat. Maar ik geloof niet in klankschalen die chakra’s in balans brengen. Of in Reiki waarbij een natuurlijke levensenergie uit je handen stroomt dat geneest…’
Er wordt enorm veel geld uitgegeven en verdiend aan pretentieuze behandelingen die mijns inziens niet meer doen dan je een goed gevoel geven. Het is een soort placebo. Als je erin gelooft werkt het. Geloof je er niet in, dan is het hooguit een prettige, rustgevende ervaring. Toegegeven, in onze stressvolle, gejaagde maatschappij zijn dit soort momenten van rust van wezenlijk belang. Wie heeft er niet al eens een burn-out gehad of er tegenaan gezeten? Ik wel. Ik denk daarom dat ik toch maar eens m’n licht ga opsteken op het Happinez Festival The Now Age. Tenminste, als ik er de tijd voor kan vinden…
Onno Lassooy
